100 X 100: ELO
Lange tijd vormde de platenkast van mijn ouders mijn muzikale vertrekpunt. Zo’n grote, eikenhouten dekenkist, volgestouwd met lp’s. Regelmatig liet ik alle platen door mijn vingers gaan, op zoek naar wat interessants. Nana Mouskouri en Timi Yuro liet ik links liggen - brrr, zangeressen die je moeder leuk vindt. Of erger nog: die je moeder hadden kunnen zijn! Een lp-hoes met een grote medaille maakte nieuwsgierig. ‘ELO’s Greatest Hits’ bleek fascinerende, zwaar georkestreerde popliedjes te bevatten, die me niet alleen veranderden in een ELO-fan, maar me ook op het spoor zetten van die andere symfonische supergroep: The Alan Parsons Project.
[29] Electric Light Orchestra – Greatest Hits (1979) [Spotify] [YouTube] [Discogs]
Het is alsof je ’s ochtends de gordijnen opentrekt en alles is wit. De lucht kraakt, je bed is nog warm. De dag kan alle kanten op rollen. IJsbloemen glinsteren op de ramen, auto’s en bussen ploegen onhoorbaar door de sneeuw. Je schudt de laatste dromerige restjes van je af en trekt snel wat kleren aan. Geurig gepruttel van een koffiezetapparaat beneden. Zacht geneurie.