100 X 100: Altars of Madness

Om wat bij te verdienen werkte ik als vakkenvuller bij Albert Heijn. In het magazijn stond een stotterende, hyperactieve jongen die in symbiose leefde met zijn walkman. ''Wat luister je eigenlijk?'' vroeg ik. Hij was dol op death metal, een genre waar ik toen weinig kaas van had gegeten. Een week later kreeg ik een cassettebandje.

Ik kan niet zeggen dat 'Altars of Madness' is uitgegroeid tot een van mijn favorieten; ik heb het een maand lang intensief geluisterd en daarna slechts sporadisch. Het album kletste als een natte onderbroek in mijn gezicht - je eerste keer vergeet je nooit.

[6] Morbid Angel – Altars of Madness (1989) [Spotify] [YouTube] [Discogs]